In het kader van 'leren besturen' ben ik vandaag bij de Algemene Ledenvergadering van de KNOV gaan kijken. Een vereniging die letterlijk 10 x zo groot is als de NVL. En die dus een apart professioneel Bureau heeft, met een directeur. Met daarnaast een bestuur met voorzitter.
Fascinerend om bij te zijn. Heel herkenbaar en bij goed kijken toch behoorlijk anders.
Ook hier is de ALV geen discussie-moment maar een verantwoording van het bestuur naar de leden. Ik was eigenlijk wel verbaasd: er werd gestemd over besluiten, waarbij bleek dat de invulling van die besluiten voor de middag was ingepland in workshops. Kortom: de verwachting was dat er instemming zou komen, en de stemming leek een soort formaliteit. En er werd nauwelijks over gemopperd!
Maar daarachter blijkt een netwerk aan leden-raadpleging te liggen. Via regiogroepen, verloskundigenkringen, discussieavonden... Er wordt dus wel uitgewisseld, maar los van de ALV in kleinere groepen. En er is tweemaal per jaar zo'n ALV. De leden kunnen dus heel regelmatig zien waar het bestuur van de KNOV mee bezig is.
Dat wordt een uitdaging, om met een fractie van de menskracht en het geld toch een structuur te vinden waarin discussie mogelijk is. Zodat besluiten gedragen worden door de leden, en we echt een beroepsvereniging zijn. Leuk.
Bedankt KNOV, het was een leerzame ochtend.
Sinds 27 maart 2010 ben ik voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Lactatiekundigen. Als lid heb ik me nooit gerealiseerd wat het bestuur doet. Door dit blog kunnen degenen die dat willen volgen waar ik als startend voorzitter tegen aan loop. Alles is nieuw, alles is interessant, kijk vooral mee.
vrijdag 11 juni 2010
dinsdag 1 juni 2010
Oh was ik maar...
Oh was ik maar accountant, coach, reisleider, computernerd, professioneel lobbyist, maar vooral oh was ik maar tekstschrijver. Of liever nog, hadden we al deze competenties maar in het NVLbestuur.
Vooral die tekstschrijver.
Communicatie op schrift is toch echt een vak apart. Neem nou die nieuwsbrief. We gebruiken 'm om snel te kunnen communiceren. Dus schrijf ik een stuk over het Partnerschap Borstvoeding. Te lang. Ingekort. Weer gelezen. Door de rest van het bestuur bekeken. Oké bevonden.
En dan lees ik het in z'n definitieve vorm en zie wat er niet goed aan is. Toch nog te lang. Een zin die niet loopt. En een die ronduit fout is:
"Herschrijven van de teksten vinden wij niet nodig..." Natuurlijk vinden we dat wel nodig! Alleen: niet door individuele NVL-leden. Laat degenen die verantwoordelijk zijn voor de teksten ook zorgen voor het herschrijven, op basis van wat wij aanleveren, bedoelen we. Maar ja... dat staat er niet.
Alleen al van zo'n zin kan ik wakker liggen.
Vooral die tekstschrijver.
Communicatie op schrift is toch echt een vak apart. Neem nou die nieuwsbrief. We gebruiken 'm om snel te kunnen communiceren. Dus schrijf ik een stuk over het Partnerschap Borstvoeding. Te lang. Ingekort. Weer gelezen. Door de rest van het bestuur bekeken. Oké bevonden.
En dan lees ik het in z'n definitieve vorm en zie wat er niet goed aan is. Toch nog te lang. Een zin die niet loopt. En een die ronduit fout is:
"Herschrijven van de teksten vinden wij niet nodig..." Natuurlijk vinden we dat wel nodig! Alleen: niet door individuele NVL-leden. Laat degenen die verantwoordelijk zijn voor de teksten ook zorgen voor het herschrijven, op basis van wat wij aanleveren, bedoelen we. Maar ja... dat staat er niet.
Alleen al van zo'n zin kan ik wakker liggen.
Abonneren op:
Reacties (Atom)